5. De klap met een veer van een nachtegaal

Zij, de verdorvene die zich mensen van de wereld noemen. Vol fatsoen en etiketten, een stropdas, een chauffeur en egoclashes. Zij betreuren ophef…, zij verheffen zich, zij doen aan leverage -een ‘basisinkomen’ voor een reservaat, een compound vol risico’s.
Pek en veren van het volk, een publieke galg, een post in de boekhouding ‘jail’.

Onuitroeibaar als ratten, als muizen, als muggen, als gecamoufleerde spinnen in een onzichtbaar web, een rizoom in rizomen. Laat er water inlopen… laat de zee erin stromen.

Een windvlaag uit het universum  zo zacht als zwaartekracht golft is genoeg om het tij te keren.

Plaats een reactie