Leer van de ouden om de oorsprong van het heelal te kennen. Of de Pi formule van Armstrong en zie de geschiedenis repeteert in vaste patronen, in herkenbare golven, in precieze cirkels: 8,6 jaar van crisis naar crisis, 51,6 jaar van tijdperk naar tijdperk, 309,6 jaar van kapitalisme naar techno-socialisme in het kwadraat.
Pi kruipt in ieder mens, nestelt zich in de hoofden en harten. Sluit niemand uit en oordeelt niet. Zij geeft en neemt, zij schept en breekt af. Als zeisoenen is zij zichtbaar in de golven van Kondratieff, in het kapitalisme. Van lente naar zomer en van herfst naar winter, telkens opnieuw, in een nieuw bruisen, ieder jaar, iedere 51,6 jaar.
Van creatie, innovatie dat rijpt, ontvangen wordt met scepsis en uiteindelijk met veel genoegen, op vooruitgang, op progressie, evolutie doorademt.
Pi uit de Tao veroorzaakt, maakt zichtbaar, toont ons de weg, de fase van de weg, de bestendigheid.
Als we laag zijn als water dan wordt het verlangen gestild. Verlangen is hechten aan verlies, wie niet verlangt zal de leegte winnen.
Een drie, vier dimensionale laag overwoekert, de wereld, doorbreekt de frequentie van de cirkels, de golven, versnelt in gestapelde S’en naar hemelse sferen, en daagt God uit in een dialoog.
Hemelse crisis 