Tijd is een mentaal concept. We koppelen haar aan voortgang, vooruitgang en evolutie. De aarde blijft maar draaien, om haar as, om de zon, en door de precessie van de equinox, 26.000 jaar. Zelfs de Melkweg cirkelt miljoenen jaren. Alsmaar cirkels, alsmaar cyclussen waar het zelfde patroon wordt herhaald.
We zijn dolende, we kiezen een andere route maar lopen rondjes en komen steeds weer op dezelfde plek terug.
Zitten we niet in een evolutionaire spiraal? Of is het alleen maar losgeslagen voorruitgang? Groei moet, groei is goed.
Vraag het een indiaan hoe het dolen te stoppen, en hij zal zeggen.
‘Verplaats je zonder te lopen. Een paard zou anders schrikken.’
Hemelse crisis 