We hadden het zo mooi met elkaar bekokstoofd. Capita per huishouden vlogen in de rondte alsof je zelf de hoofdprijs mocht uitzoeken.
Het zou zo goed passen in de tijd die niet meer deugt, alsmaar rammelt. Mensen zouden weer mensen worden, alle kromheid zou wegvloeien. Gesteente weer warm, kloppend, bonzend op de deuren van perspectief en mogelijkheden, zin in zingeving en hangmatten was ook goed.
Het zou de golf van robots verzachten, er is alleen weerstand als het in je nadeel is. En we hebben het zelf bedacht hè, de Rutger Bregmans, politici van wie je het niet zou verwachten, de Panorama’s en de Tegenlichts. De Zwitsers.
O Canada, waar het ooit half begon. Het was de moeite waard om een inzicht te krijgen, als een kanaal in een rivier verandert, als zij de levenshouding van mens en maatschappij meandert in het veelbelovende. Het zal er komen, dat basisinkomen. Net als de robots, de hyperautomatisering, De DiY/DiT samenleving en zoveel #dataveroorzakendetroep. Als Yin Yang tolt het naar binnen.
Als kunstmatige intelligentie explodeert in de wereld, en het keert zich tegen ons dan zijn we stapsgewijs betrokken geraakt in het risico van het bestaan van de mensheid. Wie kan delen kan vermenigvuldigen kan heel raar uitpakken, en zijn we afgekocht om het risico aan te gaan; is het een spel, een experiment over eeuwentijd, een grap…
Hemelse crisis 