Het experiment van links is altijd zo link, dat willen we niet. Het rechtse beleid zal desastreuzer zijn dan elk links experiment. Maar omdat we morrelen aan de ruimte wil niet zeggen dat we haar veroorzaken, het falen van het alom vernietigende systeem, de wereld die zij opbouwt is een wereld van afbraak.
Het is een oorlog die wij niet verklaard hebben maar zij zelf te danken hebben aan hun eigen leger van vooruitzichten, perspectieven in spreadsheets.
Ik voel de woede herrijzen, de woede die soms terug gaat naar mijn geboorte, naar mijn wezen als reflectie van heel het wezen.
Ik ben woedend, ziedend, meedogenloos. Op alle machthebbers die het verkeerde doen voor de wereld, op alle corrupte mensen. Op alle graaiers die geen maat weten, geen verhouding weten terwijl gemankeerde mensen verpieteren in hun woonkamer, uit het zicht, en geen zicht op ertoe doen. Zelfs het mooiste behang kan uitzichtloos zijn.
Ik ben boos op hen die het meest noodzakelijke van mensen afpakken. Ik ben in het diepst van mijn verlangen zo ontzettend boos, dat ik die boosheid van Ewald E. zo goed begrijp, zijn verschrikkelijke woede is precies maar dan ook exact de mijne. Alleen toon ik het, tot mijn schande, niet.
Die woede die je in je wezen raakt, zo’n groot onbegrip voelbaar van al die dingen die het onverdraaglijk maken dat mensen het kiezen, er achter staan. Het legitimeren. Die stupiditeit, dat krakkemikkige, dat maakt deemoedig als ook opstandig.
Hemelse crisis 